Dead by Daylight

Dead by Daylight wykorzystuje podstawowe konwencje horroru slasher i przekłada je na konkurencyjną, asymetryczną grę. Jednak w nietypowy dla gatunku sposób, cztery osoby grające jako ocaleni są w dużej mierze bezradne, gdy muszą zmierzyć się z potworem tygodnia. Zamiast tego, ocaleni spędzają swój czas na próbach aktywowania zadań, które pozwolą im uciec z mapy, podczas gdy zabójca stara się zapewnić, że nikt inny nie pozostanie przy życiu.

Rdzeń rozgrywki jest dość standardowy, ale jest tu wiele elementów, które mieszają rozgrywkę, a środowisko jest w dużej mierze generowane proceduralnie, aby zarówno zabójcy, jak i ofiary musieli spędzić trochę czasu, aby się zorientować. I choć zadania są dość standardowe, tempo naprawdę pasuje do tonu filmu slasher. Ofiary muszą najpierw naprawić cztery generatory, następnie włączyć przełącznik i w końcu uciec do wyjścia. To tworzy naturalne tempo, które jest łatwe do przyjęcia, ale wciąż wymaga sporej dawki improwizacji. Podczas gdy na początku gry ofiary przemierzają mapę w poszukiwaniu celów, a zabójca musi radzić sobie z wieloma punktami zainteresowania na mapie, dwa ostatnie akty tworzą wąskie gardła, które wymuszają bezpośredni konflikt. Pomimo ogromnej siły zabójców, nierównowaga liczebna oznacza, że żadna ze stron nie ma pewnego zwycięstwa.

Te wąskie gardła zmuszają również graczy do zastanowienia się nad własnym interesem. Jest tylko jeden zabójca, co oznacza, że używanie innych graczy jako przynęt jest skutecznym, a czasem koniecznym wyborem. Oznacza to również ocenę ryzyka i korzyści z podejmowanych działań. Zabójca musi składać ofiary na wyznaczonych hakach mięsnych z ocalałych, których schwytał, i istnieje prawdziwe napięcie w decydowaniu, czy należy podjąć próbę ratunku współtowarzysza, czy skupić się na bezpośrednich celach, gdy zabójca jest rozproszony. Postacie mają kilka szans na bycie zahaczone i przeżycie, ale trzecia prowadzi do automatycznej śmierci. A kiedy postacie umierają, pozostają martwe.

Chociaż Dead by Daylight zaczynało z dość skromną listą postaci, znacznie się rozszerzyło w kolejnych latach. Do wyboru jest dziesiątki zabójców. Każdy z nich posiada swoje unikalne umiejętności, a wielu z nich to potwory z horrorów zaczerpnięte z popularnych franczyz. Wiele z nich posiada nawet unikalne mapy, które nawiązują do pamięci o popularnych filmach. Do wyboru jest także 20 ocalałych. Ich umiejętności mogą nie być tak efektowne jak te posiadane przez zabójców, ale zdecydowanie istnieją opcje personalizacji. Wszystkie wydane postacie mają umiejętności, które można odblokować w trakcie gry, dostępnych jest też wiele opcji kosmetycznych. Podsumowując, jest to dobrze wyważone i bogate w funkcje podejście do asymetrycznej rozgrywki, które zręcznie uchwyciło estetykę i tempo filmu horror.

Plusy:

• Dobra równowaga między ocalałymi a zabójcami
• Mnóstwo licencjonowanych treści z horrorów
• Proceduralnie generowana zawartość urozmaica mapy

Minusy:

• Wymaga frustrujących zdarzeń typu quick time